نسبت بدهی جاری به کل دارایی‌ها
نسبت بدهی بلندمدت به کل دارایی‌ها
نسبت حقوق صاحبان سهام به کل دارایی‌ها
ساختار تحقیق
گزارش تحقیق حاضر طی ۵ فصل به ترتیب زیر ارائه‌شده است.
فصل اول: در این کلیات تحقیق ارائه مشتمل بر تشریح و بیان موضوع، اهداف و سؤالات تحقیق، روش کلی تحقیق، قلمرو تحقیق، تعاریف عملیاتی واژه‌ها مورداشاره قرار گرفت.
فصل دوم: در این فصل ادبیات و پیشینه موردبررسی قرارگرفته است. در این فصل پس از ارائه مبانی نظری موضوع تحقیق، تحقیقات مختلفی که در رابطه با ابعاد مختلف موضوع پژوهش انجام‌گرفته، بررسی می‌شود.
فصل سوم: در این فصل به شرح جزییات اجرایی روش تحقیق اختصاص‌یافته است. در این فصل به ترتیب روش کلی تحقیق، جامعه آماری، نمونه آماری، ابزار و روش‌های گردآوری و تحلیل داده‌ها موردبحث قرارگرفته است.
فصل چهارم به توصیف نمونه آماری، توصیف یافته‌ها، تحلیل پیش‌فرض‌ها و نهایتاً تجزیه‌وتحلیل روابط بین متغیرها در راستای فراهم آوردن یافته‌های موردنیاز در استنتاج نسبت به فرضیات تحقیق تشریح شده‌اند.
فصل پنجم: در این فصل به ترتیب مبتنی بر یافته‌های تحقیق، خلاصه یافته‌ها، نتیجه‌گیری، پیشنهادها و نهایتاً محدودیت‌های تحقیق تشریح گردیده‌اند.
علاوه بر فصول اصلی تحقیق مبتنی بر ساختار فوق‌الذکر، در انتهای این گزارش، پیوست‌ها، منابع و مأخذ مورداستفاده در این تحقیق جهت تدوین ادبیات تحقیق آورده شده است.
فصل دوم:
ادبیات و پیشینه تحقیق
مقدمه
ساختار سرمایه ترکیبی از بدهی‌ها و حقوق صاحبان سهام است که شرکت‌ها با آن تأمین مالی دارایی‌های خود را انجام می‌دهند. شرکت‌ها از دو منبع بدهی و حقوق صاحبان سهام در ترکیب ساختار سرمایه خود استفاده می‌کنند. انتخاب بین بدهی و یا حقوق صاحبان سهام به‌عنوان یک منبع تأمین مالی جدید تحت تأثیر عوامل داخلی و خارجی است که بر ساختار سرمایه شرکت تأثیر می‌گذارند. برای تعیین ساختار سرمایه شرکت‌ها ابتدا می‌بایستی با توجه به نیاز‌های مالی جهت انجام سرمایه‌گذاری میزان نیاز مالی جدید را مشخص کرد و سپس اقدام به نوع منبع نمود. هدف از تعیین ساختار سرمایه، مشخص کردن ترکیب منابع مالی به منظور حداکثر کردن ثروت سهامداران یا همان مالکان واقعی شرکت است. البته تغییرات ثروت سهامداران تحت تأثیر عوامل مختلفی است که ترکیبات ساختار سرمایه یکی از آن‌هاست.
تأمین مالی برای هر شرکت یکی از مهم‌ترین موضوعاتی است که مدیران با آن دست‌وپنجه نرم می‌کنند. ارزیابی روش تأمین منابع کار سادهای نیست و در هر مورد مدیران از بین چندراه مختلف باید یک روش را برگزیند اما چگونه میتوان یک روش را بر دیگر روش‌ها ترجیح داد؟
برای یک شرکت میزان بهینه‌ی سرمایه در گردشی که باید نگهداری کند تا به بیشترین سودآوری برسد، از اهمیت زیادی برخوردار است. اگر سرمایه در گردش بیش‌ازحد نیاز نگهداری شود؛ آنگاه شرکت بیش‌ازحد در دارایی‌های جاری سرمایه‌گذاری کرده است و درنتیجه یک نوع هزینه فرصت ازدست‌رفته به وجود می‌آید. همچنین اگر شرکت کمتر از مقدار موردنیاز سرمایه در گردش نگهداری کند، ممکن است قادر به انجام تعهداتش نباشد. مدیریت کارای نقدینگی شامل برنامه‌ریزی و کنترل دارایی‌ها و بدهی‌های جاری به‌گونه‌ای است که خطر عدم توانایی برآوردن تعهدات کوتاه‌مدت را از بین برده و از سرمایه‌گذاری اضافی در این دارایی‌ها جلوگیری به عمل آورد (راماچاندران و جاناکیرامان، ۲۰۰۹)[۶].
بنابراین سرمایه در گردش راهی است برای نگهداشت میزان صحیح و لازم دارایی و کنترل درست بدهی‌ها برای اخذ تصمیمات اقتصادی مناسب در زمان لزوم و سرمایه‌گذاری در دارایی‌های سرمایه‌ای مناسب جهت افزایش سود و بازده سهامداران و مالکان.
در این فصل بر مبنای چارچوب نظری اشاره‌شده در فصل گذشته، به‌مرور ادبیات تحقیق و همچنین مطالعات انجام‌گرفته پیرامون موضوع تحقیق در خارج و داخل ایران پرداخته‌شده است.
سرمایه در گردش
تعریف و ماهیت سرمایه در گردش
سرمایه در گردش یک شـرکت مـجموعه مبالغی اسـت که در دارایی‌های جاری سرمایه‌گذاری می‌شود. اگر بدهی‌های جاری از دارایی‌های جاری کسر گردد مقدار خالص آن به دست می‌آید
سرمایه در گردش عبارت است از تعیین حجم و ترکیب منابع و مصارف آن به‌نحوی‌که ثروت سهامدار افزایش یابد. (تروئل و سولانو، ۲۰۰۶)[۷]
به دارایی‌های جاری مصارف سرمایه در گردش گفته می‌شود که عبارت است از: موجودی نقدی، اوراق بهادار قابل معامله، حساب‌های پرداختنی و موجودی کالا مدیریت باید مواظب میزان هرکدام از این اقلام باشد تا بتواند جوابگوی عدم هماهنگی زمانی بین پرداخت‌ها و دریافت‌های شرکت باشد. (عبدالرحمان و محمدناصر، ۲۰۰۷)[۸]
شرکت‌ها سرمایه در گردش را به‌منظور حمایت و پشتیبانی از فعالیت‌ها و عملیات اصلی شرکت نگهداری می‌کنند. به‌عبارت‌دیگر آن حاصل عملیات شرکت می‌باشد؛ زیرا شرکت همیشه نیازمند است که مقداری نقدینگی برای خرید مواد اولیه مصرف کند. (قالیباف،۱۳۸۷)
سرمایه در گردش به‌عنوان معیاری برای اندازه‌گیری توان نقدینگی شرکت به کار می‌رود. هر چه قدر مقدار آن بالا باشد، توان نقدینگی شرکت بالاست. به‌طور خلاصه، سرمایه‌گذاری است که امکان تداوم فعالیت شرکت را در کوتاه‌مدت فراهم می‌کند تا از فعالیت اصلی و سرمایه‌گذاری بلندمدت خود پشتیبانی کرده و به اهداف بلندمدت خود برسد. (لوانیزولازاریدیز،۲۰۰۴)[۹]
مدیریت سرمایه در گردش
سرمایه در گردش عبارت است از مدیریت منابع و مصارف کوتاه‌مدت شرکت. دارایی‌های جاری و بدهی‌های جاری معمولاً از محل فروش‌های کنونی و پیش‌بینی‌شده تأمین می‌شوند. این منابع و مصارف (کوتاه‌مدت) از اجزای اصلی تشکیل‌دهنده آن هستند. به‌علاوه مدیران مالی میزان ورود سرمایه‌گذاری در هر یک از این اقلام و رسانیدن آن‌ها به سطح مطلوب و موردنظر را تعیین می‌کنند و درعین‌حال، مقدار وجه موردنیاز برای تهیه و تأمین مالی دارایی‌های جاری و منابع تأمین‌کننده این وجوه را مشخص می‌سازند. (تروئل و سولانو، ۲۰۰۶)[۱۰]
تصمیمات مربوط به تأمین مالی بلندمدت لازم برای پشتیبانی مالی از دارایی‌های جاری واحد انتفاعی را در بر‌می‌گیرد؛ و آن بخش از دارایی‌های جاری است که بر بدهی‌های جاری فزونی دارد و از طریق استقراض بلندمدت و حقوق صاحبان سهام پشتیبانی مالی شده است. هر واحد انتفاعی که نسبت جاری بیش از یک دارد، سرمایه در گردش مثبت دارد. برای سطح معینی از بدهی‌های جاری، هر چه آن در واحد انتفاعی بیشتر باشد نسبت جاری بالاتری خواهد داشت. قراردادهای وام‌های بلندمدت شامل مواردی ناظر بر نگهداری مبلغ معینی از آن می‌باشد. (جهانخانی و همکاران،۱۳۸۶)
به‌طورکلی سرمایه در گردش بیشتر به مدیریت دارایی‌های جاری اشاره دارد که درگیر دو فرایند است:
۱- پیش‌بینی وجه نقد موردنیاز
تغییر در میزان عملیات شرکت می‌تواند تأثیر سریعی بر سطح سرمایه در گردش موردنیاز بگذارد. برای مثال اگر قیمت مواد خام افزایش یابد، وجه نقد بیشتری برای خرید مواد اولیه لازم است، در چنین شرایطی حتی اگر شرکت بتواند قیمت فروش کالای تولیدی خود را افزایش دهد، نیاز بیشتری برای پشتیبانی فروش خواهد بود. یک مدیر آگاه و هوشیار فعالیت‌های عملیاتی را تحت نظر داشته و بر اساس آن سطح موردنیاز برای دوره‌های آتی را برآورد می‌کند.
۲- تأمین وجوه
زمانی که وجوه موردنیاز پیش‌بینی شد، مدیر مالی باید آن را از بهترین منابع و با کمترین هزینه برای دوره مالی موردنظر تأمین کند.
برای سرمایه در گردش کارا و مؤثر در یک شرکت، پیش‌بینی و تأمین وجه موردنیاز شرکت یک هدف است. به‌طورکلی، آن بدین معنی است که وجوه نقد، حساب‌های دریافتنی و موجودی کالا در سطحی حفظ شوند که بتوانند برای پرداخت صورت‌حساب‌های کوتاه‌مدت و تعهدات جاری شرکت مناسب و کافی باشند. (جهانخانی و همکاران،۱۳۸۶)
اهمیت مدیریت سرمایه در گردش
| منبع فایل کامل این پایان نامه این سایت pipaf.ir است |