کنوانسیون بين‌المللي خط شاهين بارگيري (1966)
کنوانسیون بين‌المللي خط شاهين بارگيري (1966)2
تاريخ لازم‌الاجرا شدن توسط اعضاء تاريخ تصويب در آيمو – 21/07/ 1968 05/04/1966
تاريخ لازم‌الاجرا شدن تاريخ توديع سند الحاق تاريخ تصويب در مجلس
15/10/1352 13/07/1352 08/05/1352
کنوانسیونی كه در آن بازرسي از وضعيت كشتي در رابطه با حمل بار به‌وسیله كشتي لحاظ شده است و در صورت احراز شروط مندرج در کنوانسیون، گواهینامه بين‌المللي خط شاهين بارگيري كشتي صادر و ميزان بار قابل‌حمل در كشتي معيّن مي‌شود. اين کنوانسیون، يكي از مؤثرترين راه‌های افزايش ايمني کشتی‌ها و محدوديت آبخور بارگيري و به‌عبارت‌دیگر مقدار بار روي كشتي است. درزمان هاي قديم، براثر طمع ناخدايان بسياري از کشتی‌ها غرق مي‌شدند. آن‌ها بدون توجه به مسائل ايمني، بر کشتی‌های خود بار اضافي حمل مي‌كردند. محدودیت‌های بارگيري از طريق تعيين ارتفاع آزاد انجام مي‌گيرد. مقررات ارتفاع آزاد كه در 5 آوريل 1966 به تصويب رسيد و از 21 ژوئیه 1968 لازم‌الاجرا شد. هدف اصلي اين کنوانسیون، علاوه بر حفظ تعادل، اطمينان از آب نفوذناپذيري و هوا نفوذناپذیری شناور است. بسياري از صاحب‌نظران عقيده دارند كه اولين قواعد حداقل ارتفاع آزاد پيامد قانون 1875 انگليس و تلاش‌های جدي ساموئل پلیم سل، نماینده مجلس انگليس، به تصويب رسيدند، البته منشأ اين قواعد به زمان‌های دورتر برمي‌گردد. بخشي از اين مقررات، در قرون‌وسطا و به شکل‌های خاصي در عهد باستان رايج بوده‌اند. اولين کنوانسیون بين‌المللي خط شاهين بارگيري، در سال 1930 به تصويب رسيد بااین‌حال، اتفاق‌نظر شد كه به هنگام تعيين ارتفاع آزاد بايد از استحكام كافي بدنه كشتي اطمينان حاصل و از فشار اضافي بر بدنه كشتي در اثر حمل بار اضافي اجتناب شود. در کنوانسیون 1966، مقررات لازم براي تعيين ارتفاع آزاد نفت‌کش‌ها از طريق محاسبه تقسيم‌بندي و تعادل در مقابل صدمه‌ديدگي انجام‌شده است. در اين مقررات، خطرهاي احتمالي در نواحي و فصول مختلف لحاظ شده است. ضمیمه فني کنوانسیون، به مسائل ايمني درها و دريچه‌هاي خروج آب، درهاي انبار و موارد ديگر مي‌پردازد. هدف اصلي اين تمهيدات، حصول اطمينان از آب نفوذناپذیری بدنه كشتي در زير عرشه آزاد است. كنوانسيون فوق ازجمله مقررات ايمني كشتيراني بین‌المللی است كه براي استقرار اصول و مقررات يكسان، راجع به حدودي كه کشتی‌ها در سفرهاي بین‌المللی می‌توانند بارگيري نمايند، توسط كشورهاي جهان به تصويب رسيده است. اين كنوانسيون شامل پنج قسمت است كه هر قسمت مقرراتي راجع به نوع خط شاهين و روش رسم، محاسبه آن بر روي شناورهاي مختلف، گواهینامه‌های مرتبط، درب‌های ضدآب و هواکش‌ها در آن گنجانده‌شده است. اين كنوانسيون شرايط خطوط شاهين کشتی‌ها در شرايط فصلي و مناطق دريايي مختلف جهان را مشخص مي‌نمايد. متن كنوانسيون داراي 34 ماده و 3 ضميمه می‌باشد.
ضميمه‌هاي كنوانسيون به ترتيب عبارت‌اند از:
ضميمه 1: مقررات و تعيين خطوط بارگيري
در ضميمه يك مقررات و ضوابط نحوه تعيين خطوط بارگيري و فرمول‌های آن در چهارفصل تشريح شده است. در فصل چهارم ضميمه يك، ضوابط ويژه تعيين خطوط بارگيري کشتی‌های چوبي تبيين شده است.
ضميمه 2: مناطق و دوره‌های فصلي
در ضميمه دو مناطق، محدوده‌ها و دوره‌های فصلي كه در خطوط بارگيري مشخص‌شده تعريف و مشخص‌شده است.
2 International Convention on Load Lines (LL) (1966)
لينک جزييات بيشتر و دانلود اين پايان نامه:
رویکرد ایران به کنوانسیون 1982 حقوق دریاها و علل عدم تصویب آن توسط جمهوری اسلامی ایران